برای کنترل و درمان بیماری دیابت باید روانشناسی در دیابت را جدی بگیرید. شاید لازم باشد که هر روز دارو بخورید یا انسولین تزریق کنید، روزی چند بار قند خون‌تان را کنترل کنید و هر چند وقت یک بار سری به آزمایشگاه و مطب پزشکان معالج‌تان بزنید.
برای کنترل و درمان بیماری دیابت باید روانشناسی در دیابت را جدی بگیرید. شاید لازم باشد که هر روز دارو بخورید یا انسولین تزریق کنید، روزی چند بار قند خون‌تان را کنترل کنید و هر چند وقت یک بار سری به آزمایشگاه و مطب پزشکان معالج‌تان بزنید. همچنین در مورد دیابت مطالعه کنید و آموزش ببینید که همه این‌ها غیر از انگیزه و تلاش غیرممکن خواهد بود. طبیعی است که در مسیر مهار این بیماری مزمن و مادام‌العمر خیلی اوقات احساس خستگی و بی‌انگیزگی کنید، اما توصیه ما به شما این است که این مطالب را با دقت بخوانید تا برای کنترل و مدیریت بیماری دیابت‌تان حسابی انگیزه بگیرید. حتی با وجود این چالش‌ها، دلایل زیادی برای انجام این کارها در جهت مدیریت صحیح دیابت وجود دارد! در اینجا چند نکته و یادآوری برای مواقعی که به نظر هیچ چیز خوب پیش نمی‌رود، آورده شده است:
1. انگیزه و خودمراقبتی در دیابت
عوارض دیابت همچون رتینوپاتی، گاهی در حالت حاد بودن قطع عضو، بیماری‌های قلبی و کلیوی یا نوروپاتی بدون شک ترسناک هستند و فکر کردن مداوم به آنها انرژی و انگیزه شما را کاهش می دهد. در عوض، به این فکر کنید چه چیز شما را خوشحال می‌کند و مدیریت مناسب دیابت چقدر بر فعالیت روزمره شما تاثیرگذار است.
برای مثال: من کارهایی چون وقت گذراندن با دوستان و اعضای خانواده، دوچرخه سواری و نوشتن درباره چیزهایی جالب را دوست دارم و همگی در کنار هم مدیریت دیابت را لذتبخش کرده است. واقعیت این است که همه می دانیم قند خون خارج از کنترل تمام این فعالیت‌ها را سخت‌تر می‌کند. اما بعد از گذراندن مدتی واقع بین می شویم و می دانیم وقتی که گلوکز بیشتر از حد نرمال و زیاد باشد خسته، بداخلاق، گیج و پریشان، خواب‌آلود و مضطرب و دارای ذهنی به هم ریخته و آماده پذیرش هر فکر منفی هستیم.
2. سلامت روانی در بیماران دیابتی و سبک سالم زندگی
همه ما دیابتی‌ها این لحظات ناامید کننده را تجربه کرده‌ایم، شاید خیلی بیشتر از آنکه لازم باشد و اگر دستگاه اندازه‌گیری قند خون خانگی شما عدد mg/dl 282 را نشان دهد احساس می‌کنید که در امتحانی یک نمره خیلی بد گرفته‌اید. این موقع است که حال آدم گرفته می‌شود و فکر می کند به اندازه کافی تلاش نکرده است. اما به جای سرزنش کردن، از این اعداد استفاده کنید و راه حلی پیدا کنید.
برای نمونه: عدد قند خون mg/dl 185 است. در چنین حالتی می‌توان بجای اینکه غر بزنید به پیاده‌روی بروید یا اگر عدد قندخون mg/dl 43 بود، می‌توان به جای تعجب کردن رژیم غذایی دیابتی را رعایت کنم.
3. نقش خانواده و همراهان در خودمراقبتی و انگیزه بیمار
نقش خانواده در دیابت و موفقیت بیمار از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هرچه رابطه بهتری با اطرافیان خود داشته باشیم و از آنها کمک بگیریم؛ پا را فراتر گذاشته و روند بهبودی دیابت را سریع تر خواهید کرد.
- افراد خانواده یا دوستان می‌توانند با شیوه‌های مختلف به شما انگیزه بدهند.
- شما را برای کنترل قند خون و داشتن تغذیه مناسب و ورزش کردن تشویق کنند.
- آنها موجب می شوند موفقیت‌ها را جشن بگیرید.
- با شما ورزش کنند.
- افسردگی را کاهش دهند.
- گروهی همراه و حامی تشکیل دهند تا استرس را در شما از بین ببرند و حتی با ملایمت زمان خوردن داروهای‌تان را یادآوری کنند و میزان قند خون‌تان را اندازه گیری کنند.
این روابط به طور شگرفی می‌توانند مفید واقع شوند، اما برعکس هم به راحتی می‌توانند به «پلیس دیابت» تبدیل شوند. (مثل افرادی که با لحنی تهاجمی می‌پرسند:عدد قند خونت چند است؟ یا امروز برای پیاده‌روی رفتی؟!)نتیجه گیری قسمت اول
برای درمان دیابت باید روابط مشخصی داشته باشید. اهدافتان را با نزدیکان‌تان درمیان بگذارید و یک درک واضح از اینکه زندگی با دیابت به چه شکل است به آنها ارائه دهید. به عنوان مثال دوست من به کیک پختن علاقه دارد؛ اما می‌داند که من باید از دسرهای شیرین دوری کنم. راه حل هوشمندانه‌ای که او به کار گرفته این است که از آرد بادام که تاثیر کمی بر میزان گلوکز خون دارد استفاده می‌کند. این کار او یک روش پیشگیری عاقلانه است و احتیاجی نیست که دوست یا اعضای خانوده به خاطر کیک پختن احساس گناه کند. در حالی که نیازی نیست من هم در انتخاب‌های تغذیه‌ام اشتباه کنم.