پانزدهمین دوره مسابقات پتانک قهرمانی کشور و انتخابی تیم ملی در شرایطی به پایان رسید که 2 ورزشکار فدراسیون بیماران خاص و پیوند اعضا به تیم ملی پتانک دعوت شدند. شاهین خداوردیان و مجید شاهسوند از تهران به دلیل درخشش در این دوره از مسابقات به تیم ملی پتانک کشورمان دعوت شدند تا یکبار دیگر توانمندی ورزشکاران این فدراسیون را به اثبات برسانند.
برای شروع از خودت بگو، از دورانی که پا به این دنیا گذاشتی تا بیشتر با شاهین خداوردیان آشنا شویم.
در سحرگاه یکم مهر سال 1356 در بیمارستان اقبال تهران به دنیا آمدم، تا هفت سالگی همه چیز مثل بقیه بچه ها در کنار خانواده پیش می‌رفت تا اینکه یک روز در مسیر برگشت از مدرسه بر اثر تصادف مجروح شدم و به بیمارستان انتقال پیدا کردم، راننده هم فرار کرد و به هر شکلی بود من را به بیمارستان رساندند. به تشخیص پزشکان مختصص بیمارستان، مثانه‌ام ترکیده بود و بدنه آن آسیب جدی دید و از این موقع بود که مشکلات کلیوی‌ام شروع شد. پس از چندین بار عمل روی مثانه و تشکیل جلسات کمسیون پزشکی از بدنه روده به بدنه مثانه پیوند زدند و تا حدودی حالت مخروطی مثانه ترمیم شد. چند سالی با همین منوال و تحت نظر پزشک، زندگی روزمره را با ورزش بسکتبال و فوتبال و جودو بصورت جدی ادامه دادم.
در دوران دبیرستان به همراه تیم بسکتبال سعیدی در مسابقات لیگ بسکتبال در تهران حضور داشتم، در سالهای اشتغال در شرکت مخابرات استان تهران هم در تیم بسکتبال این شرکت عضو شده و با تیم بسکتبال مخابرات استان تهران با مربیگیری آقای صیفی زادهبه مقام اول کشوری مسابقات مخابرات ایران رسیدیم که اخبار آن در روزنامه ورزشی ایران چاپ شد.
و از چه زمانی متوجه تغییرات شدی و اینکه درمان چطور آغاز شد.
پاییز سال 1391 بود که در حین فوتبال بازی کردن احساس کردم مثل پیرمردها هر چه می‌دوم نمیتونم به توپ برسم و ضعف شدید در تنفس پیدا کردم و حتی پله ها را که بالا می‌رفتم، نفس کم می آوردم. یک روز در حین بازی فوتبال ساق پای چپم ورم شدید کرد و خوب نشد، با مراجعه به پزشک عمومی آزمایش خون دادم و فردای آن روز از آزمایشگاه زنگ زدند که باید سریعا بستری شوم چراکه کراتین خونم بالا رفته و کلیه کم کار شده بود. پس از بستری در بیمارستان شهید لبافی نژاد به تشخیص دکتر سیم فروش نصب فیستول در دست و دیالیز شروع شد تا اینکه در 19 مرداد 1392 از جسد پیوند کلیه کردم .
و طریقه آشنایی‌ات با فدراسیون ورزش بیماران خاص و پیوند اعضا چگونه بود؟
پس از دوران قرنطینه بعد پیوند و بهتر شدن حالم، در پارک ملت تهران پینگ پنگ بازی می کردم و خیلی خوب پیشرفت داشتم تا اینکه یک روز به ورزشگاه حیدرنیا رفتم و با آقای نادری دبیر هیات ورزش بیماران خاص و پیوند اعضاء استان تهران آشنا شدم و پس از چند ماه تمرین تنیس روی میز به مسابقات کشوری در جزیره کیش اعزام شدم. بعد از آن و در جریان مسابقات به ورزش سرعتی اسکواش علاقه‌مند شدم و با استاد محسن غلام نژاد جاوید، مربی اسکواش فدراسیون ورزش بیماران خاص و پیوند اعضاء تمرینات جدی را شروع کردم و پس از کسب مدال طلا و سکوی اول مسابقات کشوری اسکواش پیوند اعضاء درسال 1396، به تیم ملی پیوند اعضا دعوت شدم و به مسابقات فدراسیون جهانی ورزش پیوند اعضاء در مالاگا اسپانیا رفتم. متاسفانه بدلیل عدم تجربه کافی موفق به کسب مدال نشدم اما همچنان با قدرت و قوت به تمریناتم ادامه دادم.
پس از سه سال تمرین مداوم ورزش اسکواش به پیشنهاد خانم کریمی دیگر ورزشکار پیوند اعضاء تهران با ورزش تمرکزی پتانک آشنا شدم و خیلی زود خودم را در این ورزش جا انداختم و دوره توجیهی و مربیگری را با مهدی ممتاز امیری مربی ارشد پتانک فدراسیون پیوند اعضاء سپری کردم. بعد از آن به عنوان بازیکن فعال این رشته در سه فدراسیون بیماران خاص و پیوند اعضاء، فدراسیون بولینگ و بیلیارد و بولس و فدراسیون ورزش کارگری در مسابقات استانی و کشوری شرکت کرده و دو بار در دوران بیماری کرونا به قهرمانی شوتینگ پتانک آفلاین کشور در مسابقات پتانک کشوری ورزش کارگری دست پیدا کردم و همچنین با عنایت و مساعدت فدراسیون ورزش بیماران خاص و پیوند اعضاء در چندین مرحله مسابقات کشوری فدراسیون مذکور سکودار اول این رشته در رده سنی خودم بودم.
و به این فکر افتادی که با قهرمانان حرفه‌ای پتانک وارد رقابت شده و توانمندی‌هی خود را به چالش بکشی.
باید بهتون بگم که هر روز هم اسکواش تمرین میکنم و هم تمرینات روزانه پتانک را در برنامه دارم. با تمرین منظم و بروز ، در این ورزش پیشرفت خوبی دارم و هر روز با تجربه تر در مسابقات شرکت می کنم . با کمک هم تیمی های خوبم مانی کیا و علیرضا سلیمانی توانستم در سطح اول پتانک کشور فعالیت کنم. طی چند دوره کسب مدال استانی پتانک با انتقال ورزش پتانک به انجمن بولس و پتانک کشور ( فدراسیون انجمن های ورزش رزمی) در مسابقات کشوری اهواز شرکت کردم و در مسابقات پتانک با استایل تریپل به مدال طلا رسیدم و مفتخرم بعنوان نماینده ورزشکاران پیوند اعضاء به اردوی تیم ملی پتانک کشور جهت اعزام به مسابقات آتی آسیایی و جهانی در سال 2024راه پیدا کنم.
و کلام آخر؛
از مساعدت و حمایت های رئیس فدراسیون سرکار خانم دکتر فاطمه هاشمی رفسنجانی و اعضای هیات مدیره سرکار خانم دکتر مهین فرهادی زاد و سید محسن موسوی دبیر کل و عوامل اجرایی و همچنین استاد ممتاز امیری مربی پتانک و استاد غلام نژاد مربی اسکواش فدراسیون مذکور کمال تشکر را دارم و برای همه آنها آرزوی سلامتی و موفقیت دارم. سال 1403 هم رسید، برای همه آرزوی سلامتی و سربلندی دارم و امیدوارم روزهای خوبی پیش روی همه ما باشد.